Στο χρονικό σημείο που φθάσαμε και μετά από οδυνηρή ήττα, νομίζω ότι είναι καλύτερο να κάνουμε μια σύγκριση της ομάδας τα 2 τελευταία χρόνια παρά να ασχοληθούμε μόνο με το παιχνίδι.
Τα 2 τελευταία χρόνια ο ΠΑΟΚ έχει το ίδιο ρόστερ σχεδόν, με μια ειδοποιός διαφορά. Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε στα 2 άκρα: κινήθηκε από μία ομάδα που δέσποζε ο προπονητής σε μία ομάδα που πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες και δευτερεύοντα ρόλο έχει ο προπονητής.
Ο ΠΑΟΚ πέρσι ήταν η ομάδα του προπονητή, αυτός που διάβαζε το παιχνίδι, και προσάρμοζε το παιχνίδι της ομάδας στο παιχνίδι του αντιπάλου. Το παιχνίδι της ομάδας μας έμοιαζε με σκάκι, όπου ένας πρωταγωνιστεί και οι υπόλοιποι είναι τα πιόνια. Ο ΠΑΟΚ δεν έπαιζε μπάλα -άλλωστε ο Σάντος θεωρεί το ποδόσφαιρο επάγγελμα και καμιά του ομάδα δεν έπαιζε μπάλα- αλλά έστηνε την ομάδα με τέτοιο τρόπο που σημασία είχαν οι ρόλοι και όχι τα ονόματα. Ο κυριότερος στόχος του ΠΑΟΚ ήταν να αναχαιτίσει τον αντίπαλο, να κρατήσει το μηδέν και αν μπορέσει να βάλει κάποιο γκολ. Σε πολλά παιχνίδια δεν έγινε ούτε φάση μπροστά στην εστία μας. Η νοοτροπία της ομάδας: παιχνίδι που δεν μπορείς να το κερδίσεις, μην το χάσεις.
Φέτος, τον πρώτο ρόλο έχουν οι παίκτες. Ο προπονητής αρκείται στο να κάνει ενδεκάδα με τα πιο «μεγάλα» ονόματα και χωρίς ιδιαίτερη τακτική κατεβάζει την ομάδα. Οι παίκτες παίρνουν πρωτοβουλίες μέσα στο γήπεδο και ουσιαστικά είναι αυτοί που αποφασίζουν πως θα παίξουν και πως θα αντιμετωπίσουν το παιχνίδι. Αυτό γίνεται με σχετική επιτυχία γιατί οι παίκτες γνωρίζονται εδώ και 3 χρόνια, ο καθένας γνωρίζει τα «κουσούρια» του άλλου. Εάν αλλάξει ο κορμός τότε με μαθηματική ακρίβεια η ομάδα θα γίνει μπουρδέλο. Οι ισορροπίες είναι λεπτές. Ο ΠΑΟΚ εμφανίζεται πιο κινητικός, παίζει πιο ελεύθερα και αποδίδει καλύτερο ποδόσφαιρο. Οι παίκτες δεν κρατάνε θέσεις, πολλές φορές «ξεχνάνε» να γυρίσουν και γι΄αυτό δεχόμαστε πολλές επιθέσεις. Ο ΠΑΟΚ φέτος με πρωταγωνιστές τους παίκτες έκανε μεγάλες νίκες αλλά και ντροπιαστικές ήττες. Το πρόβλημα που δημιουργείται όταν μια ομάδα δεν έχει προπονητή είναι ότι η ομάδα παίζει με ένα τρόπο, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο. Αν δεν μας βγει αυτό το πλάνο τότε τα πάντα καταρρέουν. Για παράδειγμα χθες κάναμε επίθεση με έναν παίκτη: τον Βιερίνια. Μόλις τον έκλεισαν, το παιχνίδι για μας είχε τελειώσει. Ο ΠΑΟΚ ήταν ανήμπορος να αντιδράσει. Και αυτό δεν συνέβη μόνο χθες. Συμβαίνει όλη την χρονιά. Δεν πιστεύω ότι ο προπονητής κάνει τακτική στην ομάδα αλλά απλά διαχειρίζεται το ρόστερ. Δεν πιστεύω ότι είναι προϊόν τακτικής δηλαδή το να παίζει -όπως τα 6χρονα- ο Σαλπιγγίδης με τη γραμμή του οφσάιντ. Μοιάζει σαν δρομέας που περιμένει τη σκυτάλη για να προλάβει τους άλλους στο σπριντ. Δεν είναι σοβαρό ποδόσφαιρο αυτό. Βγήκε πολλές φορές, αλλά δεν είναι σοβαρό.
Δεν ξέρω εκεί στον ΠΑΟΚ τι θέλουνε, τι προτιμάνε. Δεν ξέρω επίσης αν εγώ αποφάσιζα από τα 2 τι θα επέλεγα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα ήθελα έναν καλό προπονητή –τέτοιοι δεν υπάρχουν πολλοί ούτε στην Ευρώπη (και θα πούμε και γι΄αυτό άλλη φορά)- που να μην φοβάται να πιστέψει στο όνειρο που λέγεται ΠΑΟΚ και πιστεύουμε όλοι εμείς. Γι΄αυτό ο Σάντος για μένα ήταν ανεπαρκής. Η χρονιά δεν τελείωσε, είναι κρίμα που μάλλον θα τελειώσει η Ευρώπη για φέτος. Είναι σημαντικό να μην σκορπίσουμε γιατί είμαστε μέσα στο κύπελλο και γιατί όχι στη διεκδίκηση της θέσης για τα προκριματικά του CL.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου